Als je lijf faalt
Je bent al heel lang ziek. Je hart doet zijn werkt niet goed en gaat het steeds minder goed doen: het faalt. Dat weet je al jaren en met afwisselend goede en slechte momenten leef je ermee. Je gaat netjes op controles en neemt je medicijnen want zo 'hoort' dat. Je houdt je aan de voorschriften en moet een heel aantal dingen laten. Zoals lekker zoute soep, waar je stiekem zo van hield. Je zit ook zeer regelmatig in het ziekenhuis.
En dan komt de eerste keer dat de specialist tegen jou zegt dat er niets meer voor je gedaan kan worden. Medicatie slaat niet meer aan en ze heeft geen oplossingen meer. De grond zakt onder je voeten vandaan. Lamgeslagen ga je naar huis. Na een paar dagen pak je je leven weer op want je wilt niet stil zitten. Maar ook tijdens de volgende afspraak komt de arts met weinig ander nieuws. Net als de daarop volgende afspraak en die daarna.. Voor jou is de maat vol. Als je uitbehandeld bent waarom zou je dan nog naar het ziekenhuis gaan? Om daar te horen dat je achteruit zal gaan? En vervolgens weer dagen verdiet te hebben? Je besluit er niet meer heen te gaan en te gaan genieten van je leven. En ik kan je alleen maar gelijk geven.
En hier zitten we dan. Ruim een half jaar nadat je hebt besloten niet meer naar het ziekenhuis te willen. Je bent ziek, gaat niet meer naar dagbesteding en bent moe. Niet alleen je hart faalt nu maar je hele lijf faalt. En dat stelt je teleur want je wilt nog zoveel meer! “Als ik toch maar een kwart van mijn oude kunnen terug zou krijgen. Dan zou ik zo gelukkig zijn.” Smekende ogen kijken me aan. Ogen van iemand die een leven lang actief geweest is, heeft genoten en het leven leuk vond. Je zegt dat je het ‘hier’ nog steeds zo leuk vindt en graag nog een tijdje blijft maar dat je lijf nu waardeloos is. Want je hebt zoveel ingeleverd: niet één maar wel drie jasjes uitgedaan. En dat weet je. Maar je kan het leven nog niet loslaten. Je wílt het nog niet loslaten..
As ik die mdidag je huis uit loop en de deur achter me dicht doe, denk ik diep van binnen maar één ding. Als ik je toch maar een kwart van je oude kunnen terug zou kunnen geven. Dan zou ik zo gelukkig zijn...