Er wordt goed voor ons gezorgd

Mijn grootouders zijn altijd heel lief en zorgzaam voor mij en mijn zussen. Misschien soms een beetje té zorgzaam. Zo wordt ons bijvoorbeeld altijd vrij veel eten aangeboden als we langskomen en dan zijn ze alsnog bang dat we te weinig gegeten hebben als we weer weg gaan. Heel lief. Zo zijn ze. 

En ik denk dat ik wel kan stellen dat zeker tachtig procent van de zorgvragers waar ik kom in mijn werk ook opa of oma is. En dat merk je..

 

Zo is er een heel aantal zorgvragers waar je zonder koffie absoluut de deur niet uit komt. Het is namelijk heel erg belangrijk dat je af en toe even rustig pauze neemt en dat je goed drinkt. En áls je dan weg gaat 'doe dan wel heel voorzichtig op de weg!'. Soms lijkt het net alsof we in het Wilde Westen wonen. 

 

Vorige week ontdekte ik een barst in de voorruit van mijn auto. Dit heb ik verteld aan een meneer op leeftijd waar wij zorg verlenen. Dat had ik beter niet kunnen doen want er volgde een preek van een kwartier - gepaard gaande met het trekken van zeer ernstige blikken en zwaaien met een wijsvinger -  waarin hij duidelijk maakte dat ik mijn voorruit zo snel mogelijk moest vervangen want anders kon er zomaar glas in mijn oog terecht komen en waren de gevolgen niet te overzien. 

 

Een tijd geleden kwam ik voor het eerst bij een dame die bij ons in zorg gekomen was. Er moest veel geregeld worden en ik ben er die dag druk mee bezig geweest. Pas vroeg in de avond ging ik naar huis. De volgende ochtend kwam ik wederom bij deze dame en vroeg of ze lekker geslapen had. Ze kwam rechtop in bed zetten, keek me vol medeleven aan en zei: "Ben jij het nou alweer meid?! Ik heb heerlijk geslapen maar jij dan? Je bent gisteren zo druk met me geweest dus je was vast hartstikke moe! Jij had wel een vrije dag verdiend!"

 

Ook ondersteunde ik eens een oudere man bij het douchen. Wij hebben plastic schorten en overschoenen die je daarbij kan gebruiken zodat je netjes droog blijft. Maar  - uiteraard - was ik te eigenwijs - en het was bloedheet - dus ik besloot dat die dag niet te doen. Ik verliet enige tijd later de douche met een kletsnatte broek omdat - in een onbewaakt moment - meneer al kletsend de douchekop op mij had gericht. Ik vond het voorval voornamelijk erg vermakelijk en meneer ook, totdat hij zich realiseerde dat ik weer naar buiten moest. Ik had de nodige overtuigingskracht nodig om meneer er van te overtuigen dat hij mij kon laten gaan zonder dat ik een long- of blaasontsteking zou oplopen - het was zeker 27 graden die dag. Meneer bood zelfs aan dat ik een broek mocht lenen.

 

Dus voor als iemand - misschien de opa's en oma's onder ons - zich zorgen maakte: mijn collega's en ik worden hartstikke goed verzorgd bij ons op het werk!