Je hebt van die dagen

Je hebt soms van die dagen dat je op het moment dat je je wekker uit duwt al voelt dat het die dag zomaar eens niet helemaal volgens plan kan gaan..

Ik heb regelmatig zo’n dag –mogelijk zijn ze bij mij zelfs een beetje in de meerderheid – en ben er al een beetje aan gewend. Laatst had ik weer zo’n dag..

De wekker gaat en ik denk ‘nog één minuutje liggen’. En dan – voor je gevoel is je wekker twee seconden geleden af gegaan – is het opeens tien minuten later. ‘Dus, waar is de paniek?’ Zou je misschien denken. Nou bij mij is dit een reden tot paniek want de ochtend is bij mij minutenwerk. Ik sta niet graag een kwartiertje te vroeg op namelijk. Conclusie: vanaf dat moment heb ik haast..

Ik poets mijn tanden en mors tandpasta op mijn shirt. Uiteraard kom ik daar pas achter als ik mijn werkjasje aan doe op het moment dat ik het huis wil verlaten. Altijd mooi meegenomen.

Als ik dan eenmaal schoon, gepoetst en – niet onbelangrijk – gevoed het huis verlaat merk ik dat het gevroren heeft. En die voorspelling had ik – hoe kan het ook anders – gemist. Dus ik mag krabben. En alsof dat niet al genoeg materie tot  balen is, zijn mijn autodeuren ook nog vastgevroren..

Na halsbrekende activiteiten via een achterklep rijd ik uiteindelijk veilig en met voldoende zicht naar de wijk. Zweet op de rug en een beetje gestresst.

En dan kom ik aan. Uiteraard ben ik nu te laat begonnen aan mijn route – en inlopen op een ochtendroute doe je niet zo makkelijk -  dus ben ik overal te laat; ik voel me opgejaagd.  

Halverwege de ochtend kom ik bij een meneer op leeftijd. Ik stap uit mijn auto en loop naar de voordeur als ik meneer al met een grote glimlach achter het raam zie. Hij doet open en roept met een lach van oor tot oor: “Ah! Fijn dat je er bent! Als je lacht straal jij altijd zo’n rust uit, ik word er helemaal rustig van”. Ik kijk verwonderd naar meneer en moet lachen..  Hij moest eens weten..

Maar één ding is zeker: mijn dag is weer goed!