Ongeveer één keer per week krijg ik dit bericht in mijn “tijdlijn” op Facebook. Één keer per week. Dat betekent dat ik dit bericht dit jaar nu al ongeveer één-en-twintig keer heb ik kunnen liken en delen. En dat heb ik niet gedaan..
Al eerder schreef ik een keer een blog over de informatie over de zorg die in de media verschijnt en die onze zorgverlening een extra uitdaging geeft (zie: sta ik er straks alleen voor?). Toen ging het er om dat “buitenstaanders” – journalisten – schreven over ‘thuiszorg’ zonder helder te maken wat ze daarmee bedoelden. Met alle gevolgen van dien. Maar in het geval van bovenstaand bericht hebben we het over “insiders”- mijn collega’s door heel Nederland - die berichten verspreiden over “onze” zorgverlening. En dat zet me aan het denken: ís de zorg eigenlijk nog wel zo leuk?
Zitten er minder leuke kanten aan de zorg? Ja natuurlijk. Voorbeeldje? Als het niet zou hoeven dan zou ik niet iedere keer bij een wijziging in een indicatie een nieuw plan schrijven ter onderbouwing, dit plan laten tekenen om vervolgens in te scannen en op te slaan in archief. Dat archief waarin administratie van zorg aan onze cliënten – soms al lang overleden – jarenlang bewaard moet blijven. Nee als dat niet zou hoeven dan zou ik dat met liefde laten. En zo zijn er heus meer kanten van de zorg die niet mijn voorkeur krijgen..
Maar – je voelt hem aankomen – de leuke dingen zijn met zo veel meer! En die vagen alle minder leuke dingen weg! Want waar doe je het uiteindelijk voor? Voor de glimlach op een gezicht als je iemand wakker maakt en diegene zegt: “Leuk! Ben jij het weer!”. En de warmte die je voelt als je weg gaat en iemand zegt: “Snel weer komen he! Niet zo lang weg blijven hoor!” en dan een dikke vette knipoog geeft. Worden we niet nog steeds allemaal blij als een wond geneest, iemand weer zelfredzaam wordt of als we een familie goed kunnen begeleiden bij het afscheid nemen van iemand die komt te overlijden?
Natuurlijk is het soms lastig en voelen we de tijdsdruk. Daar kun je soms gewoonweg niet om heen. En sommige collega’s zullen zeggen dat ik door een roze bril kijk want ik ben pas net begonnen. Maar probeer allemaal af en toe de roze bril weer even op te zetten. Want dan is de zorg zo veel mooier.
Je mag de mijne best wel even lenen..